Lionel Blue (6 febr. 1930 – 19 dec. 2016) was een Britse Reform rabbijn en jounalist. Volgens de krant The Guardian “one of the most respected religious figures in the UK”. Hij was bekend vanwege zijn jarenlange werk voor de BBC Radio. Hij was de eerste Britse rabbijn die openlijk verklaarde homoseksueel te zijn.
Bij zijn overlijden schreef rabbijn Awraham Soetendorp onderstaande tekst.
Rabbijn Lionel Blue overleden
Sjalom uvracha
Onlangs was ik aanwezig bij de lewaja van Lionel Blue.
Lionel was de geliefde mentor van een generatie van Rabbijnen. Een veelkleurige, overvloedige bron van inspiratie.
Hij was de pionier die in begin zestiger jaren de verbinding tot stand bracht tussen de progressief Joodse Gemeenschap in de UK en het continent als de eerste en enige Executive Director van de European Union for Progressive Judaism.
Wij hebben enorm veel aan hem te danken. In 1965 was hij de inspirator van de eerste naoorlogse joodse jeugd conferentie in Berlijn. In de eerste dagen van de Zesdaagse Oorlog nam hij het initiatief tot de stichting van een permanent overleg tussen Joden en Moslims dat via aansluitend studie-conferenties in Bendorf tot de dag van vandaag in stand gebleven is.
Hij werd de convener van het Beth Din en docent aan het Leo Baeck College.
Zijn immens populaire radiotoespraken, Thought of the day, hebben gedurende dertig jaar voorbij scheidslijnen geboeid.
De uitvoerige artikelen die na zijn overlijden verschenen in The Guardian, The Daily Telegraph en The Times getuigen daarvan.
Een mensch vol humor is heen gegaan.
Onze beminde Rebbe, Zecher tsaddik livracha.
In verbondenheid,
Rabbijn Awraham Soetendorp
P.S.
Een jaar na de vorming van het Leo Baeck College stelde mijn vader z.l. mij in kennis van de komst van Lionel, op dat moment (1957) de enige full time student van de eerste Liberale rabbijnenopleiding in Europa.
Hij voegde daar aan toe dat deze student in een geestelijke crisis verkeerde en sterk overwoog om de zojuist aangevangen rabbijnstudie af te breken.
Zo ontmoette ik deze tedere, flamboyante en erudiete jongeman, die mij – een net bar mitswa geworden dromende gymnasiast – mee uitnam naar een restaurant en een Franse film van boven de 18. Een avond vol vergezichten, waarop vooroordelen sneuvelden en zelfspot een deugd bleek.
Mijn vader, met wie Lionel als eerste rabbijn openhartig kon spreken over zijn homoseksualiteit, heeft hem de morele steun gegeven om zijn studie voort te kunnen zetten. En zo ook het toen nog zo wankele Leo Baeck College mogelijk gered.
Voor mij is hij van dat ogenblik af aan de vrijgevochten leraar geworden die om mensen gaf van hun prille brutale jeugd tot hun soms hulpeloze ouderdom en daarin trouw en betrouwbaar bleef.